0
Mycoplasma hyopneumoniae (M. hyopneumoniae) jest czynnikiem wywołującym enzootyczne zapalenie płuc, przewlekłą chorobę układu oddechowego, która dotyka głównie świnie przeznaczone na tucz. Choroba ta powoduje znaczne straty ekonomiczne w dotkniętych nią gospodarstwach, pogarszając parametry produkcji, takie jak średni dzienny przyrost i współczynnik konwersji paszy, zwiększać podatność na zakażenie innymi patogenami, a także koszty leczenia (Thacker i Minion, 2012).
Przenoszenie M. hyopneumoniae zachodzi głównie poprzez bezpośredni kontakt (nos w nos) między zwierzętami podatnymi i zakażonymi. Ta transmisja może zachodzić między zwierzętami w tym samym kojcu (poziomo) i / lub między maciorą i jej potomstwem (pionowo). Pionowe przenoszenie (od lochy do prosiąt) w okresie laktacji jest uważane za kluczowy punkt do kontrolowania infekcji w dotkniętych gospodarstwach (Fano, 2007; Sibila, 2007), ponieważ prosięta zakażone w okresie laktacji mogą przenosić bakterie podczas kolejnych etapów tuczu. Rzeczywiście, w kilku badaniach wykazano korelację między wysoką częstością występowania M. hyopneumoniae podczas odsadzania a występowaniem i nasileniem zmian w płucach związanych z tym patogenem w rzeźniach (Fano 2007; Sibila, 2007).
Jednym z czynników, który wydaje się wpływać na wysiewanie M. hyopneumoniae, jest liczba porodów lochy. Loszki i młode lochy są uważane za głównych siewców patogenów układu oddechowego (Boonsoongnern, 2012). Dlatego strategie aklimatyzacji loszek remontowych koncentrujące się na osiągnięciu prawidłowej immunizacji i zmniejszeniu wydalania M. hyopneumoniae przez loszki i lochy po pierwszym porodzie, mogą być przydatne do ustabilizowania statusu tego patogenu oddechowego w dotkniętych gospodarstwach.
Stabilność gospodarstwa zależy od stanu zdrowia jego populacji loch, a także stanu zdrowia przychodzących loszek. Dlatego przed wdrożeniem programu aklimatyzacji przeciwko M. hyopneumoniae musimy wiedzieć: jaki jest stan zdrowia stada loch? Jaki jest stan zdrowia przychodzących loszek remontowych?
Aby określić status zdrowia dla M. hyopneumoniae stada loch i loszek remontowych, należy wziąć pod uwagę: 1) obserwację parametrów klinicznych (objawy kliniczne i zmiany w płucach) oraz 2) laboratoryjne potwierdzenie narażenia na patogen (ELISA) oraz / lub obecność patogenu (PCR). Ostatnio zaproponowano klasyfikację uwzględniającą obecność lub brak tych parametrów, które umożliwiają wystąpienie różnych scenariuszy (Fano i Pieters, 2016; Garza-Moreno, 2018).
Jakie strategie są dostępne, aby osiągnąć prawidłową aklimatyzację loszek remontowych pod kątem M. hyopneumoniae?
Tradycyjnie, podobnie jak w przypadku innych chorób, loszki pochodzące z zewnętrznego źródła są eksponowane na kontakt z osobnikami wysiewającymi dany patogen występujący w stadzie. Jednak w przypadku M. hyopneumoniae osiągnięcie skutecznej aklimatyzacji poprzez naturalną ekspozycję jest skomplikowane ze względu na jej niski współczynnik przenoszenia (Meyns, 2004). W rzeczywistości, ostatnie badanie wykazało niską skuteczność naturalnej ekspozycji na M. hyopneumoniae, wykazując, że potrzeba 6 pozytywnych loszek do zarażenia 4 podatnych loszek (stosunek 6: 4) w okresie 4 tygodni (Roos, 2016).
Zaproponowano różne metody sztucznej ekspozycji, takie jak podawanie M. hyopneumoniae: donosowo, dotchawiczo lub przy użyciu aerozoli (Yeske, 2019). Te metody zapewniają wyższą skuteczność w ekspozycji loszek remontowych na M. hyopneumoniae. Jednak strategie te mogą stanowić ryzyko dla stabilności gospodarstwa z powodu przedłużonego wysiewu M. hyopneumoniae przez zakażone zwierzęta (do 214 dni po zakażeniu; Pieters, 2009). Zatem wymagany jest odpowiedni okres aklimatyzacji po ekspozycji, aby zapewnić, że zarażone loszki nie wydalą M. hyopneumoniae przy wejściu. Fakt ten implikuje wejście młodszych loszek do aklimatyzacji i kwarantanny zwiększone zapotrzebowanie na budynki, a także zastosowanie technik laboratoryjnych w celu weryfikacji statusu loszek przed ich wprowadzeniem do gospodarstwa.
Obecnie jednym z najbardziej skutecznych narzędzi do osiągnięcia jednorodnej immunizacji zwierząt remontowych w stosunkowo krótkim czasie może być szczepienie przeciwko M. hyopneumoniae. Chociaż szczepienie przeciwko M. hyopneumoniae nie zapobiega infekcji, zmniejsza objawy kliniczne i presję infekcyjną na zaszczepioną populację (Maes, 2017). W ostatnim badaniu porównano różne protokoły szczepień dla loszek zastępczych przeciwko M. hyopneumoniae podczas okresu aklimatyzacji (Garza-Moreno, 2019). W warunkach tego badania, loszki szczepiono przeciwko M. hyopneumoniae przy użyciu 4 lub 2 dawek. Obniżyło to presję infekcyjną tego patogenu i znacznie zwiększyło odporność matek przeniesioną na prosięta w porównaniu z grupą nieszczepioną (Garza-Moreno, 2019).
Podsumowując, skuteczny program aklimatyzacji dla loszek remontowych mógłby zminimalizować siewstwo M. hyopneumoniae przez lochę na posięta podczas laktacji, zmniejszając częstość występowania tego patogenu podczas odsadzania i jego wpływ na późniejsze etapy. Dlatego wdrożenie strategii, które pozwalają na zwiększenie i ujednolicenie odporności może być bardzo przydatne do zwalczania M. hyopneumoniae w gospodarstwach.
