Przypadek kliniczny: Nagły wzrost liczby martwo urodzonych prosiąt i śmiertelności osesków

Historia

Właściciel fermy zgłosił problem dotyczący większej niż zwykle śmiertelności osesków w ostatnich dwóch grupach technologicznych. U ostatniej grupy zaobserwowano również zwiększoną liczbę martwo urodzonych prosiąt.

Opis fermy:

• Liczba loch: 250
• Liczba prosiąt odsadzonych na lochę na rok: 26,4 (okres laktacji: 24 dni)
• Produkcja świń sprzedawanych w wieku 10 tygodni
• Lochy i warchlaki są utrzymywane w oddzielnych budynkach w tej samej lokalizacji
• Proszenie loch w systemie grupowym co dwa tygodnie
• Zasada całe pomieszczenie pełne-całe pomieszczenie puste w pomieszczeniach porodowych i dla warchlaków; w sektorze krycia i pomieszczeniach dla loch prośnych przepływ ciągły
• Loszki remontowe kupowane 4 razy w roku po 25 sztuk od jednego producenta
• Aklimatyzacja loszek odbywa się w oddzielnym budynku przez 8 tygodni i 10-dniowym okresem bezpośredniego kontaktu z lochami przeznaczonymi do eliminacji
• Żywienie loch standardowymi mieszankami (dla loch karmiących i prośnych) od dużego komercyjnego dostawcy
• Schemat szczepienia loch i loszek w ostatnich 5 latach:
  • Szczepienie całego stada loch przeciw
    • parwowirozie i różycy (szczepionka zabita) w kwietniu, sierpniu i grudniu
    • grypie (szczepionka zabita przeciw podtypom H1N1, H1N2, H3N2) w marcu, lipcu i listopadzie
    • PRRS (szczepionka atenuowana) w lutym, czerwcu i październiku
  • Loszki w okresie aklimatyzacji (8 tygodni) szczepione przeciw
    • parwowirozie i różycy (szczepionka zabita) w drugim i szóstym tygodniu
    • grypie (szczepionka zabita przeciw podtypom H1N1, H1N2, H3N2) w trzecim i siódmym tygodniu
    • PRRS (szczepionka atenuowana) w pierwszym tygodniu
  • Ciężarne lochy szczepione przeciw
    • E. coli (szczepionka zabita) 3 tygodnie przed porodem
  • Loszki w pierwszej ciąży szczepione przeciw
    • E. coli (szczepionka zabita) 6 i 3 tygodnie przed porodem

Objawy kliniczne i wskaźniki rozrodu

Badanie przeprowadzono po zakończeniu porodów grupy technologicznej. W tym czasie prosięta były w wieku między 2 i 6 dni życia. W tej grupie u 3 z 24 loch zaobserwowano ropny wypływ z pochwy i lochy te otrzymały leki przeciwbakteryjne i przeciwbólowe ponieważ wykazywały podwyższoną ciepłotę wewnętrzną ciała (>40.5°C) a zużycie paszy znacząco spadło. U pozostałych loch z tej grupy jak i całym stadzie nie zaobserwowano żadnych objawów chorobowych. Hodowca informował o braku jakichkolwiek niepokojących objawów we wcześniejszych tygodniach.

Liczebność miotów dwóch ostatnich grup technologicznych była istotnie zredukowana i oseski wykazywały zróżnicowanie masy ciała, kondycji i żywotności. W niektórych miotach obserwowano biegunkę (żółtawy, wodnisty kał) co w tym stadzie nigdy wcześniej nie stanowiło problemu. Ocena wskaźników rozrodu dwóch ostatnich grup technologicznych dała następujące wyniki:

* Śmiertelność przed badaniem, ** do odsadzenia

Długość ciąży wynosiła średnio 114,8 dnia, z dwoma przypadkami ronień (w 45 i 60 dniu ciąży) w ciągu ostatnich dwóch miesięcy.

Badania laboratoryjne - część pierwsza

Początkowo do badań pobrano wymazy z szyjki macicy od dwóch z trzech loch w ropnym wypływem z pochwy, wymazy z odbytu od trzech prosiąt z biegunką, i próbki krwi od 8 loch z nieprawidłowymi miotami.

Z wymazów z szyjki macicy standardową metodą izolacji wyizolowano E. coli. Bakterie te stwierdzono również w wymazach z odbytu chorych prosiąt.

Próbki krwi (surowicy) były badane na obecność przeciwciał i obecność kwasu nukleinowego PRRSV i PCV2:

Interpretacja wyników wstępnych badań nie pozwoliła na postawienie rozpoznania. Czynniki takie jak E.coli wywołują biegunkę jak i poporodowe zaburzenia laktacji, które można zaobserwować tylko w niektórych miotach i może to prowadzić do wzrostu śmiertelności osesków lecz nie wyjaśnia wzrostu liczby prosiąt martwo urodzonych.

Obecność przeciwciał dla PRRSV, wirusa grypy i parwowirusa trudno interpretować ze względu na fakt regularnego szczepienia loch przeciw tym czynnikom. Powszechnie wiadomo, że te szczepienia mogą stymulować powstawanie wysokich mian przeciwciał. Trudno więc spekulować czy przeciwciała dla PRRSV, wirusa grypy i parwowirusa były indukowane poprzez szczepienie czy też infekcję, która mogła wywołać obserwowane objawy.

Badania laboratoryjne - część druga

Lekarz opiekujący się stadem nie mógł postawić rozpoznania na podstawie objawów klinicznych i wyników badań laboratoryjnych. Ponieważ u kolejnej grupy technologicznej lekarz zaobserwował podobne problemy z jeszcze większym nasileniem objawów, podzielił się swoimi obserwacjami ze specjalistą z uniwersytetu. W wyniku dyskusji zgodzono się, że objawy kliniczne wskazują głównie na PRRS a rola innych czynników jest mniej prawdopodobna. Wpływ wirusa grypy na liczbę martwo urodzonych prosiąt i śmiertelność osesków jest prawdopodobny ponieważ lochy wykazywały typowe objawy kliniczne, szczególnie gorączkę. W przypadku parwowirozy obserwuje się nie tylko martwo urodzone i słabe prosięta lecz również mumifikaty różnej wielkości. Leptospiry mogą wywołać ronienie lecz ograniczenie do obserwowanych w stadzie objawów nie wskazuje na istotną rolę tego drobnoustroju (jak i PCV2) w opisywanym przypadku.

Decyzja o umieszczeniu PRRS na szczycie listy została podjęta na podstawie obserwacji nagłego wzrostu liczby martwo urodzonych prosiąt padnięć osesków co jest charakterystyczne dla klasycznego wybuchu PRRS, podczas gdy ronienie w końcowej fazie ciązy nie jest tak często obserwowane. Typowe przypadki PRRS zdarzają się nie tylko w stadach naiwnych lecz sporadycznie również w stadach regularnie szczepionych. Ponadto wiadomo, że wiremia u dorosłych świń (loch) nie trwa tak długo jak u młodych. U loch częściowo odpornych wiremia może trwać tylko kilka dni co zmniejsza szanse wykrycia PRRSV w PCR w ich surowicy. Dlatego w celu wykrycia rozrodczej formy PRRS zaleca się pobranie próbek od prosiąt do 5 dnia życia. Ponieważ zakażenie śródmaciczne PRRSV prowadzi do wiremii, która u prosiąt trwa przez kilka tygodni, krew od prosiąt jest najlepszym materiałem. Biorąc pod uwagę, że nie wszystkie prosięta z miotu są zakażone PRRSV, niezbędne jest pobranie odpowiedniej liczby próbek. Materiał do badań stanowiła surowica od 18 prosiąt z 6 miotów (3 prosięta na miot). Surowice prosiąt z jednego miotu pulowano, tworząc próbkę zbiorczą do badania metodą Real Time (RT) PCR:

* Szczep PRRSV zidentyfikowano w wyniku sekwencjonowania jako należący do genotypu europejskiego (86% podobieństwa do szczepu Lelystad)

Rozpoznanie

Objawy kliniczne i wyniki PCR potwierdziły rozpoznanie: "ostry wybuch PRRS".