0
Od momentu zawleczenia na Kaukaz i do Rosji w 2007 r. wirus afrykańskiego pomoru świń (ASFV) rozprzestrzenił się na wiele krajów, także w UE: Estonię, Łotwę, Litwę, Polskę, Czechy i Rumunię [obecnie także Belgię]. Istnieje coraz więcej dowodów na obecność seropozytywnych dzików w niektórych obszarach. Sugeruje to, że niektóre zwierzęta mogą przeżyć przez jakiś czas lub nawet odzyskać zdrowie po chorobie. Może to wynikać z nabytej odporności po pierwotnym zakażeniu i / lub obecności pokrewnych wirusów o zmniejszonej zjadliwości. Aby ocenić te hipotezy, dwa szczepy polowe ASFV z Estonii badano in vivo na dwóch grupach świń domowych.
Po okresie inkubacji wynoszącym 4 ± 1,6 dnia świnie z grupy 2 inokulowano domięśniowo preparatem Es15 / WB-Tartu 14 ASFV. Zwierzęta rozwinęły objawy kliniczne związane z ostrą chorobą. Świnie, którym podano szczep AS15 / WB-Valga-14 ASFV (grupa 1) miały dłuższy czas inkubacji (8 dni) niż te w grupie 2 i rozwinęły zmienne objawy kliniczne i uszkodzenia, typowe dla podostrej i przewlekłej postaci ASF. Świnie kontaktowe w obu grupach zostały zakażone 7–14 dni po ekspozycji i wykazywały zmienne objawy kliniczne i zmiany patologiczne, od ostrej do przewlekłej choroby. Dwa zwierzęta na grupę wyzdrowiały całkowicie po zakażeniu i były chronione przed kolejną ekspozycją na wirusa homologicznego, przeprowadzoną w 78 dpi. W warunkach doświadczalnych nie nastąpiła transmisja choroby od świń, które przeżyły do podatnych świń trzymanych razem z osobnikami, które przeżyły, 137 dni po pierwotnej infekcji.
Gallardo C., Nurmoja I., Soler A., Delicado V., Simón A., Martin E., Perez C., Nieto R., Arias M. Evolution in Europe of African swine fever genotype II viruses from highly to moderately virulent.Veterinary Microbiology 219 (2018) 70–79. https://doi.org/10.1016/j.vetmic.2018.04.001
