Cirkowiroza świń

Cirkowiroza świń jest wywoływana przez cirkowirus świń typu 2 (PCV2) i ma istotne znaczenie ekonomiczne. Klinicznie jest to choroba, która pogarsza stan zdrowia zwierząt między okresem odsadzenia do końca tuczu, co powoduje wzrost śmiertelności. Powoduje również zapalenie skóry i nefropatię przebiegającą z wysoką śmiertelnością.

Inne nazwy: CIrkowirus świń typ 2 (PCV2), PMWS, PDNS

Cirkowiroza świń jest wywoływana przez cirkowirusa świń typu 2 (PCV2). Klinicznie jest to choroba, która objawia się pogorszeniem kondycji zwierzęcia od okresu odsadzenia do tuczu, powodując zwiększoną śmiertelność. Wirus występuje ubikwitarnie na całym świecie. Jest bardzo mały i odporny na działanie środowiska. Rozróżnia się dwa serotypy: typ 1, który nie powoduje objawów chorobowych i typ 2, który powoduje chorobę u świń. Ostatnio poisano istnienie trzeciego serotypu, PCV3, jednak jego rola w etiologii PCVAD wymaga dalszych badań. Chociaż PCV2 był obecny przez wiele lat w hodowli świń nie powodując objawów klinicznych, mutacja lub wprowadzenie nowego szczepu spowodowało pojawienie się szeregu objawów i wzrost śmiertelności. Istnieje kilka różnych szczepów (PCV2a, PCV2b, PCV2c itd.). Szczepionki zawierające pierwsze poznane szczepy wydają się zapewniać odpowiednią ochronę przed wszystkimi szczepami.

Szczególną postacią choroby wywołanej przez PCV2 jest zespół skórno -nerkowy. Zespół ten występuje głównie u tuczników, rzadziej dotyka innych grup. Jak sama nazwa wskazuje, jego kliniczna prezentacja polega na zmianach skórnych i oddziaływaniu na nerki. Zazwyczaj objawy kliniczne pojawiają się u niewielkiej liczby zwierząt. Śmiertelność chorych osobników wynosi prawie 100%.

Lochy i prosięta ssące

• Ronienia
• Uogólnione problemy rozrodcze

Prosięta odsadzone i tuczniki

• Jest to powoli postępująca choroba przebiegająca z wysokim odsetkiem śmiertelności u chorych osobników.
• Zwykle zaczyna się w 6-8 tygodniu życia. Prosięta odsadzone tracą na wadze i z czasem stają się wychudzone. Mogą być pokryte dłuższą szczeciną i mieć blady bądź żółtawy odcień skóry.
• Nagłe upadki
• Powiększenie węzłów chłonnych obwodowych, zwłaszcza w okolicach kończyn tylnych.
• W niektórych przypadkach występuje biegunka.
• Zwierzęta mogą mieć problemy oddechowe spowodowane śródmiąższowym zapaleniem płuc.
• Brak koordynacji
• Śmiertelność poodsadzeniowa może wynosić 6 do 10%, a czasem nawet znacznie więcej (29%). U starszych zwierząt śmiertelność może sięgać 10%.
• Obecność na ciele brązowych lub czerwono-fioletowych, tłustawych plam, głównie na klatce piersiowej, brzuchu, udach i kończynach piersiowych. Większość zwierząt, u których zauważa się powyższe zmiany, pada.
• Apatia.
• Może wystąpić gorączka.
• Niechęć do ruchu.
• Spadek masy ciała.

• Zakażony kał.
• Mechanicznie z ubraniem, sprzętem, samochodami itd.
• Brak zasady całe pomieszczenie puste- całe pomieszczenie pełne.
• Duża gęstość obsady.
• Iniekcje to najszybszy sposób na rozprzestrzenienie choroby w stadzie.
• Koinfekcje z PRRSV i parwowirusem.

• Ponieważ w większości ferm na całym świecie zwierzęta posiadają przeciwciała przeciwko cirkowirusowi, test na ich obecność we krwi może nie być pomocny w diagnostyce.
• Objawy kliniczne są niespecyficzne, więc aby postawić diagnozę należy przebadać sekcyjnie jak najwięcej padłych sztuk.
• Diagnoza opiera się o trzy czynniki:
  • degradacja węzłów chłonnych (widoczna pod mikroskopem)
  • Wysoka zawartość PCV2 w tkance (badanie immunohistochemiczne)
  • Obraz kliniczny choroby odpowiada PCV2.
• Zmiany makroskopowe widoczne w badaniu sekcyjnym mogą być bardzo zróżnicowane. Odcień tuszy może być żółtawy (ikteryczny).
• Nerki mogą być obrzęknięte, z białymi punktami na powierzchni.
• U niektórych świń węzły chłonne pachwinowe mogą być znacznie powiększone, wielkości grejpfruta.
• Wiele innych schorzeń może dawać podobne objawy, np. głodzenie, niedożywienie, brak wody, wrzody żołądka, enzootyczne zapalenie płuc, zapalenie jelit, PRRS. Przed postawieniem ostatecznej diagnozy należy je wykluczyć.
• Na szczególną uwagę zasługuje zespół skórno-nerkowy świń, związany z zakażeniem PCV2. Jest to objaw świadczący o uogólnionym zapaleniu naczyń włosowatych. Dochodzi także do zapalenia kłębuszków nerkowych. Choroba najczęściej kończy się śmiercią.
• Zmiany skórne są prawdopodobnie wynikiem odkładania się kompleksów antygen - przeciwciało, które powstały na skutek nadmiernej stymulacji układu odpornościowego.
• Najistotniejsze zmiany można zaobserwować w nerkach, które są obrzęknięte, blade i na swojej powierzchni mają niewielkie plamki. Są to wybroczyny.

• Ze względu na bardzo wysoką skuteczność, szczepienie są wdrożone w niemal wszystkie fermach.
• Kontrola innych chorób, jak na przykład PRRS i enzootycznego zapalenia płuc.