Zakażenia paciorkowcowe

Streptococcus suis jest najważniejszym paciorkowcem świń powodującym zapalenie płuc, posocznicę, zapalenie stawów i zapalenie mózgu, duże znaczenie ma jego potencjał zoonotyczny.

Inne nazwy: Streptococcus suis, Streptococcus equisimilis, Streptococcus porcinus

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

Paciorkowce to mikroorganizmy często występujące u wszystkich zwierząt. Generalnie, ale nie zawsze są specyficzne gatunkowo. Głównymi gatunkami obecnymi u świń są Streptococcus suis, szeroko rozpowszechniony we wszystkich populacjach trzody chlewnej. Jest związany z występowaniem wielu chorób, w tym z zapaleniem opon mózgowych, posocznicą, zapaleniem mięśnia sercowego, zapaleniem stawów, zapaleniem wsierdzia i zapaleniem płuc. Wyizolowano ją również w przypadkach ronień i nieżytu nosa. Wzór i względne znaczenie różnych zespołów chorobowych różnią się w zależności od kraju.

S. suis dzieli się na co najmniej trzydzieści cztery serotypy. Poszczególne typy różnią się patogenicznością i objawami klinicznymi, które powodują. Niektóre rodzaje wydają się niepatogenne i zostały wyizolowane głównie od zdrowych zwierząt, niektóre są głównie związane z uszkodzeniami płuc, a niektóre zostały wyizolowane także od innych gatunków zwierząt. Niektóre typy, zwłaszcza typ 2, mogą powodować zapalenie opon mózgowych u świń i u ludzi. Na szczęście przypadki u ludzi są rzadkie.

Dla hodowcy ważne jest występowanie endemicznego zapalenia opon mózgowych wywołanego przez typ 2. Klinicznie zdrowe zwierzęta mogą przenosić bakterie w migdałkach przez wiele miesięcy. Lochy mogą nosicielami. Obecnie nie ma jeszcze żadnej metody eradykacji serotypu po zawleczeniu go do gospodarstwa, ponadto zaczyna on stanowić część normalnej flory. S. suis można szybko eliminować środkami dezynfekcyjnymi stosowanymi w gospodarstwach rolnych, w tym fenolowymi środkami dezynfekcyjnymi, zawierającymi chlor i jodoforami. Detergenty eliminują bakterie w ciągu trzydziestu minut.

Locha przekazuje przeciwciała przez siarę prosiętom ssącym, a zatem choroba ta jest rzadka w tej grupie, chyba że po raz pierwszy wchodzi do gospodarstwa. Częściej występuje od 2 do 3 tygodni po odsadzeniu, aż do 16 tygodnia życia. Na porodówce prawie 100% świń staje się nosicielami w ciągu trzech tygodni.

PRRS może zwiększyć częstość występowania zapalenia mózgu spowodowanego patogenicznymi szczepami, gdy po raz pierwszy zostaje zawleczony na fermę.

Gatunki Streptococcus inne niż S. suis także mogą powodować choroby u świń. Na przykład Streptococcus equisimilis powoduje sporadyczne przypadki posocznicy i zapalenia stawów u prosiąt ssących, zakażeń zastawek serca u rosnących świń i zakażeń macicy u macior. W Stanach Zjednoczonych Streptococcus porcinus powoduje ropnie w gardle i posocznicę, a czasami izoluje się go w przypadkach zapalenia płuc. Jednakże, w przypadku nowoczesnych ferm, przypadki ropni w gardle spowodowane paciorkowcami stały się rzadkie.

Lochy

• Rzadko.
• Ronienia.
• Posocznica.

Prosięta ssące, odchowalnia i tucz

• Sporadycznie zapalenia stawów.
• Nagłe upadki.
• Drgawki.
• Lateralizacja głowy.
• Boczne drgania gałki ocznej (nystagmus).
• Zwierzę leży na boku, wykonuje ruchy pedałowania, z pyska wydobywa się piania.
• Kulawizny.
• Zapalenie stawów.
• Ropnie.
• Posocznica.
• Uogólnione zapalenie błon surowiczych.

• S. suis jest przenoszona głównie podczas porodu przez drogi rodne.
• Nosicielami się loszki i knury.
• Na fermie może się przenosić także drogami pośrednimi.
• Duże zagęszczenie zwierząt na odchowalni.
• Brak zasady całe pomieszczenie puste- całe pomieszczenie pełne.
• Zakażenie PRRS.
• Mieszanie zwierząt po odsadzeniu.
• Słaba wentylacja i duża wilgotność powietrza.
• Stres.

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

• Historia nawracających przypadków zapalenia opon mózgowych u odsadzonych prosiąt jest istotną wskazówką; potwierdzeniem jest izolacja patogenu z mózgu.
•  Izolacja S. suis ze stawów, serca, wątroby, śledziony, nerek lub błon surowiczych objętych procesem zapalnym.
•  Ze względu na istnienie szczepów, które nie są chorobotwórcze lub tylko umiarkowanie patogenne, izolacja S. suis typu 2 z migdałków świni jest trudna do oceny.

• Powinno rozpocząć się, gdy tylko choroba zostanie zdiagnozowana.
•  Podawanie domięśniowo penicylin, cefalosporyn lub chinolonów.
• Zidentyfikowanie, w jakim wieku choroba się zaczyna i zastosowanie strategicznego podawania leków 2 lub 3 dni przed spodziewanym wybuchem choroby
• Leki takie jak penicylina fenoksymetylowa, tetracykliny, a zwłaszcza syntetyczne penicyliny, takie jak amoksycylina lub trimetoprim / sulfa, można podawać w wodzie pitnej.
• Iniekcja antybiotyku długo działającego każdego prosięcia przy odsadzeniu.
• Szczepienia mogą być przydatne zwłaszcza u loch przed oproszeniem.