Zakażenia parowirusem świń

Objawy ze strony zakażenia parwowirusem mogą dotyczyć głównie miotów nie szczepionych loch pierworódek, a objawem jest między innymi pojawianie się zmumifikowanych prosiąt w miocie.

Inne nazwy: PPV

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

Jest to najczęstsza, istotna przyczyna zakaźnych zaburzeń rozrodczych u loszek. Parwowirus świń jest bardzo odpornym wirusem, który normalnie namnaża się w jelicie świń bez żadnych objawów klinicznych. Występuje na całym świecie, więc jest to zakażenie, z którym musimy nauczyć się żyć i radzić. Parwowirus może utrzymywać zakaźność poza organizmem świni przez kilka miesięcy i jest odporny na większość środków dezynfekujących. Może to wyjaśniać, dlaczego wirus jest tak powszechny i trudny do wyeliminowania.

Lochy (głównie loszki)

• Mało liczne mioty związane z zamieraniem zarodków przed 35 dniem ciąży.
• Zmumifikowane prosięta różnych rozmiarów.
• Większa liczba prosiąt martwo urodzonych.
• Ronienia związane z parwowirusem nie są częste.
• Ostra choroba może potrwać do 8 tygodni, następnie następuje spadek na 4 do 6 tygodni. Potem występują krótsze okresy zwiększonej częstości występowania prosiąt zmumifikowanych w miocie podczas kolejnych 4-6 tygodni.
• Jeśli wirus zostanie wprowadzony do naiwnej populacji loch i loszek, to może powodować problemy przez okres 4 miesięcy.
• Nie obserwuje się innych objawów u loch, loszek ani innych zakażonych zwierząt.

Prosięta odsadzone i tuczniki

• Brak objawów

• W małych fermach wirus może zostać wyeliminowany ze środowiska, więc po pewnym czasie lochy mogą się stać wrażliwe na zakażenie.
• W dużych fermach lochy, które nie miały kontaktu z patogenem i nie były szczepione, a zwłaszcza loszki, mogą być zwierzętami, przez które choroba utrzymuje się w stadzie.

Więcej informacji o diagnostyce laboratoryjnej

Kiedy nie występują żadne inne objawy u macior i loszek, ale odnotowuje się wzrost liczby zmumifikowanych prosiąt o różnych rozmiarach i mało liczne mioty, zwłaszcza u loszek, możemy podejrzewać parwowirusa.

Ważnymi cechami są choroba i śmierć embrionów i płodów w okresie od 10 dnia do 70 dnia ciąży. W celu wykrycia patogenu można wykonać testy immunofluorescencji i PCR. Serologia z bardzo wysokimi mianami jest wskaźnikiem ekspozycji na wirusa dzikiego, ponieważ szczepienie nie generuje wysokiego miana przeciwciał u loch.

• Nie ma leczenia.
• Szczepienie jest skuteczną formą ochrony.
• Eradykacja wirusa jest niemożliwa.