Artykuły - Zdrowie świń

U zdrowych zwierząt wirus PCV2 pozostaje niewykrywalny i powoduje niewielkie szkody. Jednak w przypadku współzakażeń, które aktywują układ odpornościowy, wirus namnaża się i staje się bardziej szkodliwy.

Profesor Nauwynck prowadzi badania nad wirusem PCV2 od momentu pojawienia się chorób związanych z tym wirusem. PCV2 spowodował poważny kryzys w globalnym zdrowiu świń, który ostatecznie został rozwiązany poprzez opracowanie i masowe wprowadzenie skutecznych szczepionek przeciwko PCV2. Jest on doskonałym znawcą tego małego wirusa, który wciąż nas zaskakuje.

Hans Nauwynck definiuje siebie jako wirusologa weterynaryjnego – osobę pracującą w laboratorium, wykonującą precyzyjną pracę niczym chirurg, której celem jest lepsze zrozumienie interakcji wirusów zwierzęcych z ich komórkami docelowymi. Ale to coś znacznie więcej. Jego dogłębna wiedza na temat biologicznego zachowania wirusów pozwala mu w sposób jasny i spójny wyjaśniać wiele „dlaczego”, które są kluczowe dla głębszego zrozumienia patogenezy chorób wirusowych oraz opracowania skutecznych strategii ich zwalczania.

Środki kontroli PRRS zmniejszają również możliwości rekombinacji różnych wirusów typu dzikiego i tworzenia bardziej agresywnych szczepów.

Mutacja genetyczna i ewolucja PRRSV może zachodzić we wszystkich genach. W przeciwieństwie do ORF5, który stanowi tylko około 4% genomu PRRSV, NGS może pozyskać cały genom PRRSV do wykorzystania w badaniach epidemiologicznych.

Mniejsze straty, niższe koszty leków i lepszy współczynnik konwersji paszy skutkują 100% zwrotem z inwestycji w ten program depopulacji i repopulacji.

W gospodarstwach przetestowano dwa modele egzoszkieletów, aby ocenić, czy poprawiają one warunki pracy podczas szczepienia prosiąt.

Histopatologia może stanowić istotną podstawę do ustalenia rzeczywistej przyczyny problemu klinicznego.

W ciągu pierwszych dwóch miesięcy epidemia spowodowała ponad 600 poronień i ponad 150 upadków loch, niszcząc tygodniową strukturę partii.

Analizujemy dwa najistotniejsze wirusy układu oddechowego w populacji świń.

W tym artykule opisano główne cechy komercyjnych szczepionek przeciwko parwowirusowi świń.

Po zinterpretowaniu zmian musimy przystąpić do pobierania próbek.

W tym ostatnim artykule z serii omawiamy główne przyczyny „niepowodzenia szczepień”, tj. sytuacje, w których nie mamy pewności, że szczepionki działają lub działają tylko częściowo.

Modele aerozolowe mogą otworzyć nowy zakres możliwości w zakresie wypełniania luk w wiedzy na temat zakażenia M. hyopneumoniae i choroby, leczenia i zwalczania.

Edycja genów stanowi znaczący postęp technologiczny, który powinniśmy dokładnie zrozumieć ze względu na jego potencjalny wpływ na sektor trzody chlewnej. Czy pojawią się zwierzęta odporne na choroby wirusowe?

W czwartej części podręcznika zajmiemy się badaniem narządów jamy klatki piersiowej.

W pierwszych dwóch częściach omówiliśmy sekcję zwłok w pozycji bocznej. W tej trzeciej części przyjrzymy się sekcji prosięcia ułożonego na wznak.

W tym artykule opisano główne cechy komercyjnych szczepionek do zwalczania PRRS.

W tej drugiej części zajmiemy się wydobywaniem języka, tchawicy, płuc i serca w jednym kawałku. Wydobędziemy narządy jamy brzusznej, zarówno układ trawienny, jak i układ moczowy i płciowy. W przypadku głowy uzyskamy dostęp do małżowin nosowych, mózgu i móżdżku.

Odejście od systemu zarządzania cotygodniowymi partiami poprawiło czas do osiągnięcia stabilności, czas do osiągnięcia podstawowej produkcji i całkowite straty prosiąt na 1000 loch po wybuchu PRRS.

Przegląd sposobów podawania szczepionek, metod podawania w zależności od typu zwierzęcia oraz sposobów zarządzania zapasami szczepionek.

Ta nowa sekcja, koordynowana przez zespół anatomii patologicznej z Uniwersytetu w Kordobie w Hiszpanii, pokaże nam, w bardzo wizualny i praktyczny sposób, jak przeprowadzić sekcję zwłok świni.

Aby zapewnić prawidłowe działanie szczepionek, musimy dokładnie kontrolować pewne krytyczne punkty w obchodzeniu się z nimi.

Ogólne ryzyko wystąpienia ogniska PRRS jest 12 razy wyższe w ciągu pierwszych 15 dni po wypompowaniu obornika niż w pozostałej części roku.