0
Musimy przyjrzeć się temu, co dzieje się w komórkach, w kontekście tego, co dzieje się u zwierząt, i jak możemy wpływać na tę zależność.
Jako wirusolog, czuję się zawodowo szczęśliwy, że urodziłem się w epoce, w której istnieje wiele groźnych wirusów, takich jak PCV2 – „przebiegłych” wirusów, które w pewnym sensie działają w tle i wykorzystują okoliczności stworzone w układzie odpornościowym świń przez częste koinfekcje występujące na fermach, aby wywołać chorobę.
PCV2, mały, ale potężny wróg, który do replikacji potrzebuje stymulowanego układu odpornościowego
PCV2 to niewielki wirus, którego obecność wiąże się głównie z interakcją z dwiema ważnymi komórkami: limfoblastami i monocytami, które są niezwykle ważnymi składowymi odpowiedzi immunologicznej. Zanim jednak PCV2 wyrządzi znaczące szkody, należy pamiętać o spełnieniu pewnych warunków. U zwierzęcia w dobrej kondycji zdrowotnej, które nie jest narażone na inne infekcje, PCV2 ma niewielką moc. Replikuje się w niskim tempie, co jest bardzo korzystne dla wirusa, ponieważ w rzeczywistości wirus nie chce uszkodzić gospodarza i po prostu pozostać niezauważony.
Karmienie wroga: więcej koinfekcji prowadzi do większej liczby limfoblastów, zwiększając szanse na replikację wirusa PCV2
Czasami, jako ludzie, stwarzamy okoliczności sprzyjające wirusowi PCV2. Gospodarstwa rolne są zbyt często przepełnione różnymi rodzajami czynników zakaźnych. Te liczne koinfekcje generują silną stymulację odpowiedzi immunologicznej, w tym powstawanie limfoblastów, czyli limfocytów stymulowanych immunologicznie - komórek, w których wirus PCV2 się replikuje. Im więcej limfoblastów, tym lepsza replikacja wirusa PCV2, a wpływ wirusa będzie bardziej destrukcyjny.
Podstawowa rola koinfekcji w replikacji wirusa
Żyjemy w świecie, w którym rośnie liczba koinfekcji, nie tylko u zwierząt hodowlanych, ale u wszystkich gatunków – w tym u ludzi. Prowadzi to do silnej aktywacji blastogenezy, tworząc idealny świat dla replikacji niektórych małych wirusów DNA, takich jak cirkowirusy i parwowirusy, których replikacja zależy od proliferujących komórek (takich jak limfoblasty).
To samo dzieje się u ludzi; obecnie ludzie przemieszczają się po świecie przy najmniejszej okazji do pracy lub przyjemności, zarażając się wirusami z całego globu i przywożąc je do domu. To automatycznie oznacza zwiększoną cyrkulację i więcej koinfekcji. Widzimy to w zdrowiu ludzi, ponieważ obecnie dość często stykają się z patogenami układu oddechowego trzy do czterech razy w ciągu zimy, w porównaniu z pojedynczymi epizodami chorób, które były typowe w przeszłości.
W jaki sposób lekarze weterynarii mogą wykorzystać wiedzę o mechanizmach replikacji wirusa PCV2?
Szczepienia są oczywiście kluczowe w zwalczaniu PCV2, ale nie są jedynym narzędziem. Należy wziąć pod uwagę kilka innych istotnych czynników. Jeśli lekarze weterynarii znają mechanizmy replikacji wirusa, pomoże im to w zwalczaniu wirusa PCV2 i chorób z nim związanych. Niezwykle ważne jest, aby lepiej kontrolować wszystkie współistniejące zakażenia wirusowe i bakteryjne na fermie (należy pamiętać o zasadach Madeca), ponieważ zmniejszy to blastogenezę, a tym samym liczbę komórek docelowych dla PCV2, ograniczy jego replikację i wywoływane przez nią uszkodzenia immunologiczne.
W związku z tym wszelkie działania mające na celu poprawę stanu zdrowia fermy i kontrolowanie czynników zakaźnych krążących w populacji pomogą lepiej kontrolować krążenie innych patogenów, które potrzebują stymulacji układu odpornościowego do replikacji, takich jak PCV2, i ograniczyć jego wpływ.
Szczepienia przeciwko PCV2 są kluczowym narzędziem, ale istnieją pewne problemy z odpornością matczyną, które należy wziąć pod uwagę. PCV2 w żadnym wypadku nie zniknął i od czasu do czasu nadal sprawia nam problemy.
