Jak postrzega się PRRS na całym świecie? Jak sobie z nim radzą w różnych krajach?

Pomimo ponad 30 lat od odkrycia wirusa zespołu rozrodczo-oddechowego (PRRS), choroba nadal rzuca wyzwanie weterynarzom i producentom na całym świecie. Opisano, że kontrola wirusa PRRS opiera się na czterech filarach: wczesnej diagnozie i monitorowaniu, bezpieczeństwie biologicznym, zarządzaniu stadem i immunizacji. Jednakże heterogeniczność na poziomie molekularnym między dwoma głównymi genotypami (typ I - typ UE i typ II - NA), wraz z cechami przemysłu trzody chlewnej w określonych częściach świata, powoduje różnice w podejściu do kontroli tej choroby. W rezultacie przygotowaliśmy serię artykułów, w których podkreślimy różne perspektywy i opinie kontroli PRRS z głównymi lekarzami weterynarii z najważniejszych regionów produkcji globalnej: Niemiec, USA, Hiszpanii i Chin. W tym pierwszym artykule z serii poświęconej PRRS opiszemy "PRRS-cepcję" tej choroby na całym świecie.

Wszyscy pytanie przez nas lekarze weterynarii zgodzili się co do znaczenia choroby w swoich regionach, bez żadnych wątpliwości. Albert Vidal, dyrektor techniczny Vallandss, największego pionowo zintegrowanego systemu produkcyjnego w Hiszpanii z 104 000 lochami i średnim stadem locho o pogłowiu 1500 sztuk, podkreślił, że jest to bardzo frustrująca choroba. Z perspektywy Vidala, ich największym wyzwaniem jest pełne zrozumienie mechanizmów przenoszenia wirusa między farmami, ponieważ ich fermy znajdują się w regionach z dużym zagęszczeniem populacji świń. W rezultacie koncentrują swoją codzienną pracę na zapobieganiu innym bardziej przewidywalnym zespołom chorobowym, powodowanym przez organizmy takie jak Brachyspira hyodysenteriae lub Actinobacillus pleuropneumoniae. Inge Böhne, prywatny lekarz z Dolnej Saksonii w Niemczech zgadza się z Vidalem i określa PRRS jako bardzo powszechną chorobę na obszarze jej pracy. Jako właściciel własnej kliniki świń nadzoruje w sumie 10 000 macior o średniej wielkości 200 loch / farmę. Zajmuje się innymi patogenami w swojej codziennej pracy (takimi jak grypa, PCV2 czy colibacilloza), jednak głównym problemem jest PRRS, ponieważ jest stale na fermach. Z drugiej strony, Andrea Pitkin używa określenia "straszny", aby zdefiniować chorobę z powodu niepewności, że nie wie, jaki szczep uderzy w farmę. Jako weterynarz ds. ochrony zdrowia w PIC USA od 2015 roku i jej wcześniejsze doświadczenie jako praktyka w jednej z największych klinik dla świń w północnoamerykańskim regionie Midwest (NA), Pitkin wie bardzo dobrze, jak wirus PRRS zachowuje się w NA. Różnorodność wirusów i ograniczone informacje o tym, w jaki sposób te zmiany molekularne korelują ze zmianami wirulencji i patogenezy, to jej główne obawy dotyczące tej choroby. W Chinach, Bill Wang ma doświadczenie w radzeniu sobie z PRRS w tradycyjnych gospodarstwach rodzinnych (do 200 świń) i w dużych obiektach. Jest jednym z weterynarzy DanAg Agritech Consulting, grupy, której największy klient ma 80 000 loch, średnio 5 000 loch na gospodarstwo. Pomimo wielu innych zakaźnych wyzwań w chińskim przemyśle trzody chlewnej, Wang uważa, że PRRS jest najważniejszy pod względem strat ekonomicznych i trudności z kontrolą. Uważa on, że złożoność odpowiedzi immunologicznej przeciwko wirusowi PRRS jest głównym wyzwaniem w kontrolowaniu choroby w terenie. Przeciwciała neutralizujące i odpowiedź komórkowa przeciwko wirusowi PRRS są złożone i zajmują organizmowi świni dużo czasu. Nieporozumienie pomiędzy obecnością zwykłych przeciwciał anty-PRRS i ich brakiem korelacji z ochroną przed chorobą jest pojęciem, które jest trudne dla producentów i kluczem do kontroli i eliminacji PRRS.

Kiedy wirus PRRS wkracza na farmę, wszyscy respondenci mają pewne strategie, które należy wdrożyć, aby odzyskać status stabilny . Ale czy wszyscy chcą wyeliminować wirusa terenowego? Pitkin i Wang zgodzili się co do tego, że zależy to od typu fermy. Pitkin rozróżnia gospodarstwa komercyjne i genetyczne. Zapewnia, że w przypadku zakażenie wszystkie fermy zarodowe w NA zdecydują się wyeliminować wirusa. Podejście to kontrastuje z 90% gospodarstw komercyjnych, które decydują się jedynie ustabilizować wirusa. Wang, rozróżnia w tym zakresie fermy typu od porodu do odsadzenia i fermy typu od porodu do końca tuczu, oraz podkreśla rolę, jaką weterynarz może odgrywać w tej decyzji. Z perspektywy Vidala kolejność 3 najważniejszych zmiennych, które będą wspierać zwalczanie choroby w terenie to: 1) Lokalizacja, 2) Lokalizacja i 3) Lokalizacja !!!! Jego system będzie dążył do eliminacji wirusa w farmach zarodowych, po udanym wygaszeniu wybuchu choroby i tylko wtedy, gdy historia fermy pozwala przypuszczać, że jest szansa na pozostanie ujemną. Podobnie jak Vidal, Böhne opisuje swój teren w Niemczech jako bardzo zagęszczony region, ale w jej przypadku, ze względu na dużą liczbę przybywającej trzody chlewnej z innych krajów (takich jak Dania i Holandia), które przybywają w sposób ciągły, bardzo niewiele gospodarstw próbuje eliminować wirus (z wyjątkiem niektórych ferm zarodowych). Zwraca uwagę, że dobre zewnętrzne zabezpieczenie biologiczne jest niezbędne i zaleca co najmniej 2 km odległości między fermami świń.

W kolejnych artykułach opiszemy, w jaki sposób lekarze podchodzą do aklimatyzacji loszek i nadzoru nad chorobą powodowaną przez wirusa PRRS.