Kontrola środowiska i mikroklimatu a dobrostan świń

Niniejsza seria artykułów powstała w ramach projektu WelfarePIGnet - Innowacyjne i skuteczne techniki poprawy dobrostanu zwierząt i bezpieczeństwa biologicznego na fermach trzody chlewnej, finansowanego przez PSR 2014-2020 regionu Emilia-Romagna i koordynowanego przez CRPA - Centro Ricerche Produzioni Animali Soc. Cons. p. A. z Reggio Emilia. Projekt mający na celu przekazywanie i rozpowszechnianie najlepszych praktyk w zakresie dobrostanu świń i poprawy bezpieczeństwa biologicznego gospodarstw.

Aby osiągnąć ten cel, konieczne było:

• Identyfikacja problemów związanych z dobrostanem zwierząt i bezpieczeństwem biologicznym na fermach trzody chlewnej.
• Stworzenie internetowego kwestionariusza konsultacyjnego, który zostanie dostarczony zainteresowanym stronom (producentom, lekarzom weterynarii, zootechnikom, naukowcom zajmującym się zwierzętami, technikom organizacji rolniczych itp.), za pomocą którego przydzielą ocenę od 1 do 5 zgodnie z poziomem ważności problemu.
• Przetworzenie wyników konsultacji i zidentyfikowanie 10 głównych problemów.
• Określenie praktyk poprawy dla każdego problemu (praktyki poprawy dobrostanu zwierząt).

Podczas pierwszej fazy projektu, głównymi zidentyfikowanymi problemami były:

• Dostęp zwierząt do podstawowych zasobów, takich jak pasza, wysokiej jakości woda i odpowiednie materiały urozmaicające środowisko.
• Powierzchnia kojca i rodzaj podłogi.
• Kontrola środowiska, w szczególności oświetlenia, obecności szkodliwych gazów i wentylacji.
• Stosowanie środków bezpieczeństwa biologicznego w celu zapobiegania przedostawaniu się i rozprzestrzenianiu patogenów w gospodarstwie, a w szczególności procedur czyszczenia i dezynfekcji budynków oraz wjazdu pojazdów i odwiedzających.

W obliczu tych wyzwań, niektóre praktyki mające na celu poprawę warunków życia naszych zwierząt zostały zbadane, opracowane i poddane ocenie ekonomicznej.

W tej pierwszej części skupimy się na praktykach mających na celu poprawę kontroli środowiska i mikroklimatu.

Odpowiedni monitoring szkodliwych gazów

Amoniak, dwutlenek węgla i siarkowodór to główne gazy obecne na fermach trzody chlewnej, które mogą być szczególnie szkodliwe dla zwierząt i ludzi. Z tego powodu musimy monitorować stężenia tych gazów w różnych porach roku, aby interweniować w celu ich zmniejszenia w przypadku przekroczenia poziomów progowych:

• Amoniak: 10 ppm
• Dwutlenek węgla: 3,000 ppm
• Siarkowodór: 0.5 ppm

W tym celu musimy wdrożyć prawidłową procedurę monitorowania, która powinna obejmować:

• Prawidłowy wybór kojców do oceny: musimy wziąć pod uwagę różne rodzaje kojców i badać co najmniej trzy kojce, aby były reprezentatywne.

• Odpowiednia częstotliwość wykrywania stężeń szkodliwych gazów za pomocą stacjonarnych lub przenośnych przyrządów i rejestrowania zmierzonych wartości. W krajach, w których warunki mogą się znacznie zmieniać z sezonu na sezon, takich jak Włochy, należy wykonać co najmniej jeden pomiar w sezonie.

• Dokładna identyfikacja punktów krytycznych i przyjęcie konkretnych środków poprawy w celu ich rozwiązania.

Analizując koszty wdrożenia tego właściwego pomiaru gazu, musimy wziąć pod uwagę koszty inwestycji, pracy i zarządzania.

• Koszt inwestycji jest związany z zakupem wymaganego przenośnego narzędzia i ewentualnych powiązanych materiałów eksploatacyjnych, szacowanych na:
  • Miernik: 2,000 €
  • Koszt konserwacji i materiały zużywalne: 300 €/rok;
• Koszt robocizny firmy związany jest z czasem poświęconym na wykonanie takich pomiarów gazu i został oszacowany na poziomie:
  • 2.5 €/badanie
• Roczny koszt zarządzania monitoringiem, w przypadku jednego rodzaju pomieszczeń, może wahać się pomiędzy:
  • Ferma na 1000 miejsc: 0.66 €/miejsce
  • Ferma na 3000 miejsc: 0.26 €/miejsce
• Do kosztu analizy należy dodać koszt wyspecjalizowanego technika w celu ewentualnego wdrożenia planu poprawy. Koszt ten będzie obliczany indywidualnie dla każdego przypadku.

Dobra wentylacja - naturalna lub sztuczna

Wentylacja kojców ma na celu stworzenie i utrzymanie odpowiedniego środowiska dla życia i dobrego samopoczucia zwierząt i pracowników gospodarstwa, a także dla trwałości materiałów budowlanych, wyposażenia i systemów technologicznych obecnych w chlewni.

Na fermach możemy mieć do czynienia z dwoma rodzajami wentylacji:

• Wentylacja naturalna: oparta na przemieszczaniu się powietrza w górę i wietrze.

• Sztuczna wentylacja: osiągana poprzez zastosowanie wentylatorów napędzanych silnikiem.

W przypadku naturalnej wentylacji kluczowymi punktami, które należy przeanalizować, aby osiągnąć pożądane wyniki, są:

• Położenie budynku w stosunku do kierunku przepływu powietrza.

• Obecność innych budynków.

• Nachylenie dachów.

• Szerokość budynku.

• Prawidłowe rozmieszczenie otworów wentylacyjnych.

• I wreszcie, co nie mniej ważne, posiadanie ciągłej kalenicy lub kominów do odprowadzania powietrza.

W przypadku sztucznej wentylacji musimy wziąć pod uwagę:

• Liczba wentylatorów.

• Liczba wlotów i wylotów powietrza.

• Obecność automatycznych systemów sterowania i systemów regulacji prędkości wentylatora i otwarcia wlotów powietrza.

Koszty wdrożenia będą zależeć od rodzaju wentylacji i działania. Oto kilka przykładów:

• Tworzenie otworów wentylacyjnych: w tym przypadku koszt związany jest z wyburzeniem ścian i profilowaniem przestrzeni. Kosztuje to 150 €/m².

• Wzmocnienie systemu wentylacji: będzie to zależeć od wymaganego dodatkowego przepływu wentylacji i może wahać się od 0,04 do 0,10 €/m³.