0
W większości francuskich ferm tuczu środowisko w chlewie dla tuczników jest zarządzane za pomocą dynamicznego systemu wentylacji, który opiera się na utrzymywaniu temperatury otoczenia sprzyjającej komfortowi zwierząt i optymalnym wynikom zootechnicznym pod względem przyrostu masy ciała i wykorzystania paszy. Przeprowadzono liczne badania dotyczące wpływu temperatury na wydajność tuczników, co doprowadziło do niemal powszechnego wprowadzenia temperatury około 22°C w chlewniach tuczników, czyli temperatury bliskiej termoneutralności.
W Europie Północnej niektóre kraje, takie jak Dania i Holandia, wdrażają temperaturę zadaną około 18°C, deklarując, że celem jest utrzymanie wydajności zwierząt, a przede wszystkim redukcja emisji amoniaku.
Francja zobowiązała się na poziomie europejskim do redukcji emisji amoniaku o 15% do 2030 roku w porównaniu z 2005 rokiem. W przypadku chlewni starszych niż 20 lat, którymi zarządzają rolnicy mający średnio 49 lat, konieczne jest zbadanie rozwiązań redukujących emisje, które nie wymagają modyfikacji konstrukcyjnych i które można dostosować do istniejących obiektów.
Celem niniejszego badania była analiza wpływu zastosowania temperatur otoczenia poniżej temperatury neutralnej termicznie na wydajność zootechniczną tuczników oraz na ich wydajność środowiskową (emisje gazowe oraz skład i objętość gnojowicy).
W tym celu przeprowadzono badanie w stacji doświadczalnej IFIP w Romillé. Inżynierowie IFIP zaprojektowali urządzenie z regulacją temperatury, aby utrzymać stałą temperaturę otoczenia przez cały okres tuczu, umożliwiając badanie wpływu temperatury na wydajność zootechniczną i środowiskową tuczników.
Na potrzeby niniejszego badania zastosowano trzy poziomy temperatury: 16, 18 i 22°C. Jednocześnie tuczniki były utrzymywane w konwencjonalnej hali tuczu o stałej temperaturze 22°C.
- W ramach monitorowania wyników zootechnicznych, zwierzęta w pomieszczeniach objętych badaniem ważono indywidualnie przy wejściu, podczas przejścia na paszę tuczu końcowego oraz przy uboju w celu obliczenia średniego dziennego przyrostu masy ciała (ADG). Zużycie paszy na kojec i zużycie wody na pomieszczenie rejestrowano, a następnie, wraz z przyrostem masy ciała, wykorzystano je do obliczenia współczynnika konwersji paszy (FCR).
- W celu przeprowadzenia badań środowiskowych, w każdym z pomieszczeń objętych badaniem mierzono w sposób półciągły stężenie amoniaku (NH3), podtlenku azotu (N2O) i metanu (CH4). Objętość gnojowicy mierzono również podczas każdego ważenia zwierząt, a próbki pobierano jednocześnie w celu określenia składu ścieków dla każdego zakresu temperatur.
W jednostce o kontrolowanej temperaturze średnia temperatura otoczenia osiągnęła zadane wartości, tj. 16, 18 i 22°C. W pomieszczeniu kontrolnym temperatura docelowa wynosiła 22°C, a średnia temperatura pomieszczenia 26,3 ± 1,4°C.
Wyniki zootechniczne świń utrzymywanych w niższych temperaturach nie wykazały statystycznie istotnych różnic w masie ubojowej, przyroście dziennym (ADG) ani jakości tusz. Analiza statystyczna wskaźnika FCR nie była możliwa, ale tylko pomieszczenie o temperaturze 18°C miało niższą średnią wartość niż pozostałe trzy (-0,17 punktu).
Emisja amoniaku z pomieszczeń o temperaturze 16 i 18°C była statystycznie istotna w porównaniu z emisją z pomieszczenia referencyjnego o temperaturze 22°C (odpowiednio -42% i -36% dla 16 i 18°C). Emisja metanu została zmniejszona o ponad 50% dla pomieszczeń o temperaturze 16 i 18°C w jednostce o kontrolowanej temperaturze. Natomiast nie zaobserwowano żadnego efektu w przypadku podtlenku azotu (N2O).
Poddawanie świń działaniu stałej niskiej temperatury przez cały okres tuczu zmniejszyło ich zużycie wody, a w konsekwencji zmniejszyło objętość gnojowicy produkowanej podczas tuczu (-25%).
Obniżenie temperatury otoczenia w tuczarniach jest całkowicie wykonalne, niezależnie od wieku obiektów i ich konfiguracji. Chociaż potwierdzenie wyników w zakresie wydajności zootechnicznej wymagałoby przeprowadzenia większej próby zwierząt, praktyka ta pozwoliłaby wielu fermom zmniejszyć emisję gazów.
