Martí Cortey

Ukończył biologię (1997) na Universitat de Girona, gdzie rozpoczął swoją karierę w genetyce populacyjnej i ewolucji molekularnej. Tytuł magistra (2000) i doktora (2005) obronił w Genetics Unit. W tym czasie zdobył olbrzymią wiedzę na temat genetyki populacyjnej, ekspresji, ekspresji molekularnej i bioinformatyki oraz specjalistyczą wiedzę na temat generowania danych sekwencyjnych, mikrosatelitarnych i protein loci.

Podczas pracy jako post-doc w CReSA (Barcelona, ​​Hiszpania), wykorzystał swoją wiedzę w  weterynarii. Opracowana analiza została wykorzystana do badania ewolucji wirusa i zróżnicowania szczepów. Skoncentrował swoje badania nad zastosowaniem tych metodologii analizy dla PCV 2, jednego z najważniejszych patogenów świń domowych na świecie. W 2010 r. przeniósł się do Narodowego Instytutu Weterynaryjnego (SVA, Uppsala, Szwecja), wykorzystując swoją wiedzę na temat zmienności genetycznej wirusa do opracowywania nowych narzędzi diagnostycznych opartych na technologii PCR, która ma bezpośrednie zastosowanie w weterynarii. W 2012 r. otrzymał grant z Fundacji Infectiopôle Sud w celu pogłębienia umiejętności z zakresu bioinformatyki w szkoleniu podyplomowym w Unit of Molecular Virology, Emergence and Viral Co-evolution (UMR CNRS 7268, Marsylia, Francja). Był odpowiedzialny za projektowanie i automatyzację protokołów w celu wykrywania nieznanych wirusów przy użyciu technologii sekwencjonowania Next Generation. W 2013 r. rozpoczął pracę w Instytucie Pirbright (Pirbright, Wielka Brytania), Biosecurity Level 3, badając utrzymywanie się wirusa pryszczycy u afrykańskich bawołów. Obecnie jest Naukowcem w IRTA-CReSA (Bellaterra w Hiszpanii). Wykorzystując podejście multidyscyplinarne, pracuje nad poprawą odporności przed PRRSV, aby zwiększyć konkurencyjność hiszpańskiego przemysłu trzody chlewnej.

Posiada szeroką wiedzę z zakresu wirusologii, genetyki populacyjnej, ewolucji molekularnej i bioinformatyki oraz specjalistyczną wiedzę technologiczną na temat sekwencjonowania Sanger i Next Generation, które mają wiele zastosowań w dziedzinie weterynarii badających ewolucję wirusów, patogeniczność i rozkład szczepów. Aktywnie uczestniczył w 10 krajowych i 6 międzynarodowych projektach badawczo-rozwojowych, opublikował ponad 50 recenzowanych artykułów naukowych i książek, a także ponad 40 doniesień ustnych i posterowych na kongresach krajowych i międzynarodowych. Jest członkiem Międzynarodowego Komitetu ds. Taksonomii Wirusów i Katalońskiego Towarzystwa Biologicznego

Zaktualizowane CV 09-kwi-2016