artykuły na temat pcv2

Kiedy straty i koszty wynikające ze złego stanu zdrowia zagrażają obecnej i przyszłej rentowności gospodarstwa, być może należy rozważyć „czystą kartę”.

U zdrowych zwierząt wirus PCV2 pozostaje niewykrywalny i powoduje niewielkie szkody. Jednak w przypadku współzakażeń, które aktywują układ odpornościowy, wirus namnaża się i staje się bardziej szkodliwy.

Profesor Nauwynck prowadzi badania nad wirusem PCV2 od momentu pojawienia się chorób związanych z tym wirusem. PCV2 spowodował poważny kryzys w globalnym zdrowiu świń, który ostatecznie został rozwiązany poprzez opracowanie i masowe wprowadzenie skutecznych szczepionek przeciwko PCV2. Jest on doskonałym znawcą tego małego wirusa, który wciąż nas zaskakuje.

Hans Nauwynck definiuje siebie jako wirusologa weterynaryjnego – osobę pracującą w laboratorium, wykonującą precyzyjną pracę niczym chirurg, której celem jest lepsze zrozumienie interakcji wirusów zwierzęcych z ich komórkami docelowymi. Ale to coś znacznie więcej. Jego dogłębna wiedza na temat biologicznego zachowania wirusów pozwala mu w sposób jasny i spójny wyjaśniać wiele „dlaczego”, które są kluczowe dla głębszego zrozumienia patogenezy chorób wirusowych oraz opracowania skutecznych strategii ich zwalczania.

Dr Nauwynck omawia z nami główne luki w badaniach nad PRRSV i jego wizję przyszłości tej choroby w zakresie technologii diagnostycznych i strategii szczepień.

Omówienie różnych zmian wywołanych przez PRRSV, PCV2, wirusa grypy świń i koronawirusa oddechowego świń.

Świat wirusów jest dynamiczny. Ich epidemiologia zmienia się w zależności od naszych działań. Pojawiają się nowe szczepy i nowe serotypy. Czy jesteśmy na to przygotowani?

Co się zmieniło w latach, odkąd wprowadzono szczepionkę PCV-2 w celu rozwiązania ogromnego problemu wywołanego przez cirkowirus i jak wpływa to na gospodarstwa?

Mikrobiom jelit jest alternatywnym narzędziem w zapobieganiu chorobom.

W tym artykule porównano rożne profile mikrobioty świń z nasileniem objawów klinicznych, zmian chorobowych i ilość wirusa w organizmie w przypadku zakażeń wspólnych PRRS i PCV2. Dane te otwierają przed nami nowe możliwości.