Jest to test pozwalający na weryfikację faktu, lub jakości szczepienia przeciw PCV2 przy wprowadzaniu świń do tuczarni.

Główną przyczyną niezadowalającej skuteczności szczepień przeciw PCV2 jest stosowanie generyków o niskiej jakości.

W 2012 roku w USA odkryto nowe, zmutowane warianty PCV2 (mPCV2), które często występowały w przypadkach PCVAD. Pojawiły się więc pytania czy obecnie dostępne szczepionki przeciw PCV2 chronią przed zakażeniami tymi nowymi szczepami.

Ograniczenie mieszania prosiąt i warchlaków opóźnia zakażenie PCV2. Utrzymywanie warchlaków w małych kojcach również istotnie zmniejsza prawdopodobieństwo wczesnej infekcji.

To co w największym stopniu przyczynia się do wzrostu opłacalności produkcji trzody chlewnej to nie minimalizacja kosztów a przede wszystkim maksymalizacja dochodu.

Mimo niewątpliwej przydatności badań laboratoryjnych, nie wolno nam zapominać, że badanie sekcyjne pozwala na częściowy zwrot straty wywołanej śmiercią świni.

Szczepienie loszek przeciw PCV2, poprzedzające inseminację nasieniem zanieczyszczonym PCV2 doprowadziło do ograniczenia wiremii, obniżenia siewstwa wirusa oraz ochrony płodów.

PCV2 jest niezwykle odporny na warunki środowiskowe oraz czynniki chemiczne i wysoką temperaturę

Dziś już niewiele osób wątpi w skuteczność szczepień przeciw PCV2 w odniesieniu do prosiąt zakażonych bezobjawowo. A w odniesieniu do loch?

Prezentowany model ekonomiczny został stworzony aby pomóc hodowcom i lekarzom w ocenie strat związanych z PMWS, kosztów z nimi związanych, oraz w wyborze najefektywniejszych metod zwalczania zespołu.

PCV2 może docierać do zarodków/płodów w czasie wiremii lub w wyniku inseminacji zanieczyszczonym nasieniem.

Analiza skuteczności szczepionek przeciw PCV2 była dramatycznie obniżona w przypadku błędów w zarządzaniu takich jak nadmierne mieszanie miotów czy bardzo duże grupy w warchlakarni.

Skuteczność szczepionek przeciw PCV2 w zwalczaniu chorób związanych PCV2 wykazano u prosiąt jak i loch. Ponadto, możliwe jest szczepienie zarówno loch i ich potomstwa.

Doświadczalne koinfekcje Mhyo i PCV2 dają rozbieżne wyniki.

PCV2 może być siany z nasieniem przez zakażone knury a wyniki badań wskazują na możliwość jego transmisji na loszki i lochy w wyniku inseminacji, co w efekcie może powodować zaburzenia w rozrodzie. Na razie brak jest jednak dowodów na to, że PCV2 wpływa na cechy nasienia.

Zmiany genetyczne mogą być związane z wzrostem zjadliwości lub zmniejszeniem immunogenności.

Najnowsze informacje na temat dróg siewstwa, sposobów transmisji, czynników ryzyka i patogenezy zakażeń PCV2.

Najskuteczniejszym sposobem uniknięcia strat w produkcji związanych z PCV2 jest uniknięcie wiremii w wyniku indukcji odporności biernej lub czynnej, która ogranicza krążenie wirusa w stadzie.

Biorąc pod uwagę szerokie występowanie zakażeń PCV2 i ich obecność zarówno u chorych jak i klinicznie zdrowych świń, podważa się rolę badań serologicznych jako metody diagnostycznej w tym kierunku.

Podsumowanie najnowszych danych dotyczących zaburzeń w rozrodzie związanych z PCV2

Cirkowirus świń typ 2 (PCV2) jest czynnikiem etiologicznym szeregu zaburzeń stanu zdrowia ogólnie zwanych chorobami związanymi z PCV2 (PCVD): wielonarządową, płuc, jelit i ukladu rozrodczego. Zakażenia PCV2 może przebiegać również subklinicznie a także może być on stwierdzany w przebiegu zespołu skórno-nerkowego świń.