Artykuł pokazuje działania podjęte w celu eradykacji PEDV na fermie świń: stabilizację, dezynfekcję, monitoring i weryfikację.

Artykuł ten ma za zadanie pomóc w zdefiniowaniu minimalnego poziomu bioasekuracji jaki powinien być ustanowiony na fermie w celu zapobiegania przenoszenia PEDV.

Wezwano nas do przypadku choroby warchlaków na fermie o cyklu zamkniętym, która występowała w kilka dni po zmianie paszy. Obserwowano obrzęk powiek i skóry czoła, brak koordynacji ruchów, duszność i nagłe padnięcia.

Obecne testy diagnostyczne są bardzo potężne, co pozwala nam wykryć nawet małe zmiany w genomie wirusa, ale o czym one nam mówią?

Właściciel fermy poprosił nas o pomoc ponieważ w ostatnich miesiącach zaobserwował spadek wydajności rozrodu bez wyraźnej przyczyny.

Czy wysokość nad poziomem morza, nachylenie i pokrycie terenu ma znaczenie?

Spadek częstości występowania genotypów PCV2a i PCV2b i wzrost występowania PCV2d w 2012 roku mógł być wywołany nieznanymi czynnikami, innymi niż selekcja wynikająca ze szczepienia preparatami opartymi na PCV2a.

Fermy stosujące więcej szczepień osiągają lepsze wyniki wewnętrznej bioasekuracji. Obecnie profilaktyka opiera się bezpośrednio na wprowadzeniu szczepień ochronnych i poprawieniu bioasekuracji wewnętrznej, są to jedyne znane nam środki które mogą zapobiegać występowaniu chorób.

Opis przypadku podkreśla znaczenie wielokierunowych działań umożliwiających rozpoznanie i zwalczenie problemu

Opis dotyczy wystąpienia choroby obrzękowej w fermie komercyjnej, której zwalczenie było bardzo trudne bez użycia szczepionki. Od 2014 roku z nieznanych powodów w Europie stwierdza się wzrost liczby przypadków tej choroby.

Występowanie zmian związanych z zakażeniem Mycoplasma hyopneumoniae i zmian zapalnych osierdzia było istonie wyższe u świń odsadzanych w niższej wadze niż u świń odsadzanych jako cięższe, mimo iż ich odchów odbywał się w lepszych warunkach niż świń cięższych.

Na fermie stwierdzono problemy z płodnością i niską liczbę prosiąt żywo urodzonych oraz zwiększony odsetek nieregularnych powtórek rui.

Wirusy PCV-2 i PRRS są najczęstszą zakaźną przyczyną poronień. Niezależnie od przyczyny, do większej liczby przypadków poronień dochodzi w czasie chłodniejszych miesięcy, 

Szczepienia przeciw PCV2 są stosowane powszechnie. Czy 6 letni okres prowadzenia szczepień ograniczył obecność wirusa w populacji świń?

Zgodnie z wytycznymi WHO ustalonymi na podstawie raportu na temat globalnej oporności bakterii w 2014 r. w najbliższych latach stosowanie środków przeciwbakteryjnych będzie ściślej regulowane.

Hodowca poinformował nas o wystąpieniu zaburzeń rozrodczych przebiegających z ronieniem w trzecim trymestrze ciąży, rodzeniem słabych i martwych prosiąt, rodzeniem zmumifikowanych płodów, niewielkimi miotami, bezmlecznością i gorączką u loch.

Ocena badań na temat stosowania leków przeciwzapalnych u loch w okresie okołoporodowym w celu zmniejszenia śmiertelności prosiąt, dokonana przez Enrica de Marco.

Artykuł proponuje alternatywne rozwiązanie dla obecnych programów szczepień, co może być pomocne w gospodarstwach, w których wcześnie pojawia się choroba obrzękowa. Jednak przedstawione rozwiązanie, obejmujące szczepienie loch pod koniec ciąży w celu osiągnięcia odporności u odsadzonych prosiąt także pozostawia wiele pytań...

Jeśli do programu nie przystąpią wszystkie fermy znajdujące się na danym obszarze, efekt będzie nieznaczny albo nie będzie go wcale.

Podczas sekcji zaobserwowano krwotoczne zapalenie jelit z obrzękiem błony śluzowej, powiększoną śledzionę i przekrwioną krezkę.

Różnice w zjadliwości i zaraźliwości pomiędzy szczepami wirusa są wyraźne. Ponadto nowy wirus może powodować zakażenia pomimo szczepień opartych na klasycznych szczepach wirusa, a także dawać fałszywie ujemne wyniki w przypadku niektórych testów diagnostycznych.

Wszystkie szczepionki przeciw PCV2 dostępne w Europie i Ameryce Północnej oparte są na genotype PCV2a podczas gdy u świń najczęściej występują PCV2b i PCV2d. Mimo, że między tymi genotypami występuje wysoki poziom odporności krzyżowej to nie wiadomo czy szczepionki są jednakowo skuteczne w stosunku do wszystkich genotypów PCV2.

Wezwano nas na fermę tuczu gdzie u 7 tygodniowych świń wystąpiły objawy zapalenia opon mózgowch i biegunka po odsadzeniu, ze śmiertelnością 3 tygodnie po odsadzeniu sięgającą 5%.

U co najmniej 25% prosiąt w wieku 2-3 tygodnie wystąpiła kulawizna a w niektórych przypadkach prosięta leżały w schronach nie mogąc się podnieść.

Jakikolwiek kontakt tuczników ze świniami w innym wieku podczas przemieszczania zwierząt to podwyższone ryzyko wystąpienia enzootycznego zapalenia płuc.

Jest całkiem możliwe że status immunologiczny fermy znacząco różni się od tego który był przed masowym szczepieniem prosiąt.

Wydaje się, że mamy do czynienia z nowym wirusem wywołującycm chorobę pęcherzykową u świń.

Pomimo braku spójnej reakcji serologicznej po szczepieniu, zwierzęta szczepione reagują inaczej niż zwierzęta nieszczepione.

Ze względu na niewykrycie znanych patogenów jelitowych, obecność Blastocystis sp. uznano za diagnostycznie istotną.

Wpływ zmodyfikowanej-żywej szczepionki PRRSV na szerzenie się dzikiego szczepu wirusa w zakażonej populacji świń.