Streszczenia - Zdrowie świń

Wyniki podkreślają potrzebę wdrożenia protokołów nadzoru i zapobiegania transmisji na linii świnia-człowiek.

Wirusowe patogeny świń mogą przetrwać w reprezentatywnych ilościach paszy i składników paszowych podczas długodystansowego transportu handlowego przez kontynentalne Stany Zjednoczone.

Matryce paszowe są w stanie wydłużyć czas przeżycia SVA, a spożywanie skażonej paszy może prowadzić do produktywnego zakażenia SVA.

Celem niniejszej pracy jest przedstawienie zaleceń dotyczących opracowania strategii wyszukiwania tusz dzików zarażonych ASF.

W badaniu tym zbadano związek między obecnością mRNA PCV3 wykrytego przez hybrydyzację in situ w obrębie zmian histologicznych a DNA PCV3 wykrytym przez PCR w czasie rzeczywistym u naturalnie zakażonych świń.

Wpływ różnych knurów ras Duroc i Pietrain na występowanie zespołu zapalenia i martwicy świń u ich potomstwa.

Powierzchowne pachwinowe węzły chłonne można pobrać w ciągu kilku minut bez lub minimalnym zanieczyszczeniem środowiska.

Stwierdzono, że dziki są rezerwuarem wysoce zjadliwego klonu hybrydowej Shiga- toksycznej i enterotoksynogennej Escherichia coli, odpowiedzialnej za chorobę obrzękową.

Wyniki sekwencjonowania sugerują, że reprezentuje to pojawienie się nowego wariantu w Linii 1C, odmiennego od tego, który krążył wcześniej.

Zbadano termostabilność liofilizowanych preparatów żywych szczepionek przeciwko CSFV.

Wirus ASF został szeroko rozpowszechniony, przy czym częstotliwość jego wykrywania ulegała jedynie niewielkim zmianom w miarę produkcji kolejnych partii paszy.

Jest to pierwsze doniesienie o występowaniu RVH na fermach trzody chlewnej w Europie wraz z jego charakterystyką za pomocą sekwencjonowania pełnego genomu.

Pojawienie się mniej zjadliwych naturalnych mutantów stwarza większe trudności we wczesnej diagnozie ASF i stwarza nowe wyzwania dla kontroli ASFV.

Obecność Salmonelli u świń chowanych na wolnym wybiegu jest bezpośrednio związana z dostępną naturalną roślinnością, determinującą skład mikrobioty jelitowej.

Kandydat na szczepionkę ASFV-G-ΔI177L jest zdolny do indukowania ochrony przed zjadliwymi wietnamskimi szczepami terenowymi ASFV.

Zastąpienie środków przeciwdrobnoustrojowych szczepem Ligilactobacillus salivarius doprowadziło do pozytywnych zmian mikrobiologicznych i biochemicznych w środowisku jelitowym.

Badanie to wykazuje obecność zjadliwych szczepów L. monocytogenes o potencjale wirulentnym u świń, co ma cenne implikacje w medycynie weterynaryjnej i bezpieczeństwie żywności.

Stabilność zakaźnego ASFV jest bardzo niska w kwaśnych glebach leśnych, ale raczej wysoka w glebach piaszczystych.

Ocena i porównanie, który typ próbki: jądra, ogony czy chusteczki do przecierania wymion miały najwyższą czułość przy określaniu statusu PRRSv miotu w porównaniu z surowicą.

Wyniki sugerują, że genetyczna selekcja odpowiedzi przeciwciał u loch komercyjnych jest możliwa, ale z różnym skutkiem.

Średniołańcuchowe kwasy tłuszczowe i monolaurynian glicerolu hamują ASFv w warunkach płynnych.

Badanie dotyczące ochrony heterologicznej między japońskimi izolatami PRRSV typu 1 i 2.

Wczesny rozwój potomstwa loszek może być opóźniony w porównaniu z potomstwem loch, a niektóre różnice anatomiczne występują również przy odsadzaniu.

Genetyczne determinanty zakażenia zidentyfikowane w tej pracy przyczyniają się do nowych informacji na temat patogenezy S. suis i mogą służyć jako cele dla nowych szczepionek lub leków przeciwdrobnoustrojowych.