Jakikolwiek kontakt tuczników ze świniami w innym wieku podczas przemieszczania zwierząt to podwyższone ryzyko wystąpienia enzootycznego zapalenia płuc.

Jest całkiem możliwe że status immunologiczny fermy znacząco różni się od tego który był przed masowym szczepieniem prosiąt.

Wydaje się, że mamy do czynienia z nowym wirusem wywołującycm chorobę pęcherzykową u świń.

Pomimo braku spójnej reakcji serologicznej po szczepieniu, zwierzęta szczepione reagują inaczej niż zwierzęta nieszczepione.

Ze względu na niewykrycie znanych patogenów jelitowych, obecność Blastocystis sp. uznano za diagnostycznie istotną.

Wpływ zmodyfikowanej-żywej szczepionki PRRSV na szerzenie się dzikiego szczepu wirusa w zakażonej populacji świń.

Po dwóch tygodniach kwarantanny u loszek wystąpiła kulawizna. Leczenie amoksycyliną nie przyniosło poprawy. Problem zwalczono podawaniem wysokich dawek (10 mg/kg) makrolidów i spektynomycyny.

Po 24 latach doświadczeń wciąż nie ma ujednoliconego i zaakceptowanego przez całą społeczność weterynaryjną planu zwalczania PRRS. Dlaczego? 

Rumień wielopostaciowy (EM) i zaburzenia oddechowe zaobserwowano u większości (90%) loch stada podstawowego.

Celowość i bezpieczeństwo jakie zapewnia próbobranie po odsadzeniu i zaraz po porodzie zarówno od żywo jak i martwo urodzonych prosiąt, jest bardzo pomocne do podjęcia właściwych decyzji w każdym planie zwalczania.

System klasyfikacji stad według statusu PRRSv jest oparty na zbiorze definicji dotyczących biologii i ekologii wirusa PRRS.

Zanim problem został rozwiązany stosowano cały szereg nieskutecznych działań.

Artykuł dotyczy czynników decydujących o optymalnym czasie szczepienia przeciw PCV2 i omawia wyniki szczepienia u prosiąt bezobjawowo zakażonych PCV2.

W artykule zaproponowano ocenę zewnętrznych czynników ryzyka w celu porównania ferm trzody chlewnej w oparciu o skale numeryczną. Pozwala to wdrażać środki naprawcze i ponownie oceniać poprawione elementy.

Artykuł opisuje nowy zespół chrobowy świń, w którego przebiegu obserwuje się zewnętrzne i wewnętrzne defekty rozwojowe u prosiąt, szczególnie w wątrobie i sercu.

Inwestycje tego typu są uzasadnione w przypadku ferm o wysokiej wartości genetycznej lub stacji unasienniania. W innych przypadkach opłacalność zależy od wielu czynników.

Badanie płynu ustnego jest wskazane przy kontroli świń przyjeżdżających na fermę, zwierząt po okresie adaptacji a także poszczególnych grup produkcyjnych, szczególnie subpopulacji ryzyka, takich jak zwierzęta ze zwolnionym tempem wzrostu.

Ostatnio wskazywano PCV2 jako czynnik etiologiczny biegunki u świń, i proponowano jelitową postać cirkowirozy (PCV2-ED) jako jedną z form choroby związanej z PCV2 (PCVD)

Muchy nie są zwykle uważane za czynnik ryzyka w transmisji zakażeń pomiędzy gospodarstwami, ale razem z padłymi zwierzętami mogą pokonywać duże odległości.

Zasady bioasekuracji powinny być realizowane we wszystkich gospodarstwach bez wyjątku, a mycie rąk ciepłą wodą z mydłem, a następnie środkiem dezynfekcyjnym powinno być obowiązkowe w tych fermach gdzie prysznic nie jest obligatoryjny. 

Czy można na pierwszy rzut oka określić, że pojazdy transportujące zwierzęta są czyste?

Rozpoznana choroba obrzękowa jest niezwykle rzadka u świń w tym wieku.

Enrico Marco porusza temat stosunkowo często ostatnio występujących problemów dotyczących układu oddechowego u świń w końcowej fazie tuczu, które słabo reagują na antybiotykoterapię. W takich przypadkach zwykle myślimy o PRRSV, podejrzenie mieszanej infekcji wirusowej nie jest częstym rozpoznaniem.

Padłe loszki były w dobrej kondycji i posiadały zasinienie na brzusznej powierzchni ciała.

PRRSV sprzyja pojawianiu się wtórnych zakażeń, takich jak te powodowane przez S.suis, poprzez osłabienie funkcji makrofagów pęcherzykowych płuc.

Otoczenie gospodarstw wysokim ogrodzeniem zmniejsza ryzyko transmisji patogenów.

PRRSv sprzyja zakażeniom H. parasuis nie poprzez zmniejszenie populacji makrofagów pęcherzykowych, ale ich zdolności do inaktywacji bakterii.

Kontrola App jest niezbędnym ogniwem kontroli pleuroneumonii w gospodarstwach PRRS dodatnich.

Opisany przypadek dotyczy przebiegu i zwalczania zakażenia Actinobacillus pleuropneumoniae (APP) na fermie o cyklu zamkniętym do jakiego doszło w latach 1990-tych.

Zakażenia wirusem PRRS można uznać za powszechne na terenach o wysokim zagęszczeniu hodowli świń, w takich przypadkach częsty jest pogląd, że bioasekuracja niewiele może pomóc. Jednak odpowiednie środki bioasekuracji muszą być wprowadzone aby zapobiec wprowadzaniu nowych szczepów wirusa.