Artykuły - Zdrowie świń

Pierwszym celem projektu jest kontrola zakażeń PRRSV i produkcja prosiąt wolnych od wirusa

Patogeny, które przenoszą się przede wszystkim w sposób bezpośredni, uwzględnione są zazwyczaj w systamach bioasekuracji i przepływu zwierząt. Jednak w przypadku patogenów przenoszonych za pomocą wielu dróg transmisji standardowe programy bioasekuracji wydają się być nieskuteczne.

Ograniczenie mieszania prosiąt i warchlaków opóźnia zakażenie PCV2. Utrzymywanie warchlaków w małych kojcach również istotnie zmniejsza prawdopodobieństwo wczesnej infekcji.

W tuczarni stwierdzono liczne przypadki padnięć a na skórze świń szczepionych przeciw różycy stwierdzano charakterystyczne romboidalne zmiany.

Najnowsze doniesienia nadal mowią o wysokiej prewalencji występowania tego patogenu w większości krajów produkujących trzodę chlewną.

Ryzyko transmisji PRRSV z powietrzem jest bardzo realne a jego filtracja może istotnie zmniejszyć takie ryzyko. W przyszłości powinniśmy dążyć do realizacji reginalnych programów zwalczania i eliminacji PRRS.

To co w największym stopniu przyczynia się do wzrostu opłacalności produkcji trzody chlewnej to nie minimalizacja kosztów a przede wszystkim maksymalizacja dochodu.

Około 50% pojazdów do transportu świń w USA nie jest poddawane dezynfekcji między załadunkami. Ten artykuł omawia możliwości termicznej inaktywacji PRRSV obecnego w środowisku zanieczyszczonym obornikiem.

Rzeźnie są dobrym miejscem do pozyskania informacji o statusie zdrowotnym stada i do monitorowania skuteczności kontroli chorób.

Mimo niewątpliwej przydatności badań laboratoryjnych, nie wolno nam zapominać, że badanie sekcyjne pozwala na częściowy zwrot straty wywołanej śmiercią świni.

Chociaż M. hyorhinis jest komensalem, to poprzez mechanizmy, które nie zostały jeszcze dobrze poznane może również powodować poważną chorobę systemową.

Ferma produkuje loszki korzystając z własnego stada loch-babek a konieczność modernizacji fermy dla spełnienia wymagań prawa europejskiego dotyczącego dobrostanu zwierząt umożliwiła powiększenie stada podstawowego z 600 do 1200 loch.

Objawy kliniczne po zakażeniu wirusem PRRS zależą od cech dziedzicznych.

Jedną z największych zalet długoterminowych potencjałów selekcji genomowej jest możliwość określenia konkretnych genów lub regionów genomu mających znaczny wpływ na zdrowie świń, co może wspomagać selekcję zwierząt pod kątem odporności i/lub tolerancji na daną chorobę.

Szczepienie loszek przeciw PCV2, poprzedzające inseminację nasieniem zanieczyszczonym PCV2 doprowadziło do ograniczenia wiremii, obniżenia siewstwa wirusa oraz ochrony płodów.

Czy lepiej utrzymywać stabilność stada zakażonego PRRSV, to znaczy, zwalczać objawy kliniczne i straty ekonomiczne związane z infekcją, czy też dążyć do uwolnienia fermy od wirusa? Jak w przypadku wielu pytań z dziedziny epizootiologii, odpowiedź brzmi "to zależy".

PCV2 jest niezwykle odporny na warunki środowiskowe oraz czynniki chemiczne i wysoką temperaturę

Kontrolowanie nowych ognisk choroby w fermach na terenie Azji zostało podjęte poprzez próbę podniesienia odporności stada z użyciem żywego wirusa. Jednak pojawienie się ponownych ognisk pokazało, że takie postępowanie tylko przejściowo eliminuje problem.

Hodowca zauważył osowienie i kulawizny u tuczników

Dziś już niewiele osób wątpi w skuteczność szczepień przeciw PCV2 w odniesieniu do prosiąt zakażonych bezobjawowo. A w odniesieniu do loch?

Objawy towarzyszące chorobie w Rosji i krajach sąsiadujących wskazują na typowy ostry przebieg afrykańskiego pomoru świń. Zwierzęta padają między 7 a 15 dniem po infekcji. Obserwowane objawy obejmują gorączkę, tłoczenie się razem z powodu odczuwanego zimna i uszkodzenia opisane powyżej.

Jednym z problemów prowadzenia eliminacji choroby jest pewność czy dany drobnoustrój rzeczywiście został wyeliminowany ze stada.

Znajomość dynamiki zakażenia infekcji M. hyorhinis pozwoli na wdrożenie lepszych strategii kontroli zagrożonych stad.

Nikt z obsługi fermy nie widział wcześniej przypadku TGE ale uważano, że wybuch dotyczy tej właśnie choroby.